CZEKAMY NA PLUTYCZE To będzie jedna z najpiękniejszych chałup w Podlaskim Muzeum Kultury Ludowej. Została zbudowana w Proniewiczach, ale przez ponad 80 lat należała do rodziny Popławskich z Plutycz, którzy kupili ją od pierwszego właściciela i przenieśli do rodzinnej miejscowości. Wyróżnia się na tle innych wyjątkowym bogactwem ozdobnych detali i nietypową kolorystyką. Nikt już w niej nie mieszka. W skansenie chałupa zostanie odrestaurowana i stanie się ozdobą sektora budownictwa wschodnio – podlaskiego.
Nawet tu, na wschodzie Podlasia, gdzie większość starych domów urzeka żywymi barwami, ten jest wyjątkowy. Kolory, teraz wyblakłe, przed laty musiały przyciągać wzrok każdego przechodnia: ściany – bordowe, szczyt budynku żółto-pomarańczowy, naroża i okiennice – biało-niebieskie.
Uwagę przykuwa też niezwykłe bogactwo dekoracyjnych detali architektonicznych. Ozdobą zwróconego w kierunku drogi szczytu budynku jest nie tylko układ desek tworzących geometryczny ornament, ale też okienko z pięknym, ażurowym podokiennikiem. Wszystkie pozostałe okna mają nadokienniki i zarówno one, jak też detale zdobnicze w narożach budynku czy, przypominające koronkę wiatrownice i listwy podokapowe, świadczą o wyobraźni i kunszcie cieśli, który je wykonał.
Chałupa z Plutycz to budynek o konstrukcji zrębowej, nieoszalowany, przykryty cementową dachówką. Wnętrze podzielone jest na kilka pomieszczeń. W największym zwraca uwagę długi na całą ścianę, biały kaflowy piec z ozdobnym gzymsem.
Stefania i Mikołaj Popławscy zamieszkali tu w latach trzydziestych dwudziestego wieku. Pani Stefania była twórczynią ludową, co dla badaczy folkloru czyni ten dom jeszcze bardziej interesującym. Wśród rodzinnych pamiątek zachowały się, mocno już dziś spłowiałe, kwiaty i pająki z bibuły, dyplom z konkursu „Tradycyjne zdobnictwo wnętrz chałup podlaskich” w Ciechanowcu czy czarno-biała fotografia Stefanii Popławskiej przy pracy.
Stuletnia chałupa z Plutycz czeka na przeniesienie do skansenu, gdzie z całą pewnością odzyska dawny blask. Stanie w części północnej, w sąsiedztwie budynków mieszkalnych z Makówki, Czyż i stodoły z Redut. To miejscowości leżące w powiatach bielskim i hajnowskim. Jednym z symboli tych terenów, gdzie większość mieszkańców wsi stanowią wyznawcy prawosławia, jest właśnie bogato zdobiona drewniana architektura – malownicze cerkwie i domy, jakich próżno szukać w innych częściach Polski.